18 Kasım 2012 Pazar

Zaman

Her şeyi yaşayıp tüketmek istemiyorum. Ne bileyim, geleceğe bir şeyler bırakmalıyız. Sana baktığım zaman beni çeken şeyler olmalı, merak edeceğim... Beni hâlâ şaşırtabilmelisin yıllar sonra mesela. Bu yüzden olsa gerek bazen  kendimi saklamak istiyorum. Bazen kendini saklamanı istiyorum. Hani bir çocuğun çok sevdiği dondurmasını yavaş yavaş yemesi gibi. Öyle işte! Bende öylece zamana yayılalım istiyorum. 


İnsanları anlamıyorum. Neden bu kadar aceleciler? Oysa çok zaman var sevdiğin insanla yaşayabileceğin. Bir ömür var önümüzde...Koca bir ömür. Bu hız, bu telaş neden anlamıyorum. 

Bir insana her şeyini 2-3 günde anlatırsan, her şeyi yaşayıp tüketirsen o da senden 2-3 ay sonra sıkılır. Böyle olmamalı. Bir dondurmayı yavaş yavaş yer gibi...

Yaşamalıyız hayatı öyle. Acelemiz yok.

1 yorum: