"Git" dersin. Gururun için git dersin misal. O anlamsız duygu sanki ondan daha önemliymiş gibi ağzından dökülür: Git. Söylemek kolay gelir, gidince her şeyin düzeleceğini falan düşünürsün. Düzelmez. Çünkü bilirsin ki seni ona bağlayan aslında o düzelmesini istediğin şeyler. Farkında olmasan da o şikayetçi olduğun, o sevmediğin şeyler de bağlar seni ona.
Bu kadar kolay söylediğin bir kelimenin sonrası vardır. Sonrası hiç bu kadar kolay değildir ama... En zoru da o gittikten sonra yeni bir hayata alışmaktır. Alışamazsın. Alışan olmadı daha... Kimse alışamaz. Hayatından gitmiş insanların yokluğuna duyduğun özlemle yaşarsın sonra, hiçbir zaman alışamayacağını bile bile... Saklarsın içinde. Soran olursa sanki umurunda değilmiş gibi davranırsın, serde "Gurur" var hani... İçin içini yer. Kimse bilmez. O şikayet ettiğin şeyleri sana kimse veremez ondan başka. Hep bir özlem içinde yaşarsın sonra...O anlamsız gururunu pohpohlayarak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder