"Unuttum, artık eskide kaldı" dersin. Sonra bir yerlere sinmiş olan kokusu gelir burnuna... En derininde kalmış, sakladığın tüm özlemler canlanır. Daha çok özlersin.
Her şeye bir nebze de olsa katlanmayı öğrenirsin ama kokusuna asla dayanamazsın. Duyduğun her koku sana onu anımsatır. Belki kendisi çoktan gitmiştir ama kokularıyla hayatındadır. Tüm inandırıcılığıyla burnunun dibindedir. Ne yaparsan yap, nereye gidersen git! O kokular gitmez. Onu yaşarsın tekrar tekrar. Unutmadığını, unutamayacağını o kokularla anlarsın.
Bir de sesi vardır. Duyduğun anlarda, bir bebeğin kulağına isminin söylendiği ilk an gibi irkilirsin. üçe doyamazsın beşe doyamazsın rakamları anlamsızlaştırırsın. Sana okuduğu şiirler vardır. Aynı tonu başkalarında bulmaya çalışırsın. Bulamayınca tonlarca yükün altında kalırsın...
YanıtlaSil