İnsanlar birbirlerini özlemeyi unuttu. Özlemek sadece bir nostalji artık...Mektuplarda bıraktık özlemeyi... Kartpostallarda bıraktık o heyecanı... Aylarca babamızdan haber alamayıp hasretle yol gözleyen annelerimizde kaldı o duygu...
Dilediğin zaman arayıp sesini duyduğun kişiyi özleyemezsin ki... Özlemiyorsun da artık.. Aranızda mesafeler yok. Üç dört günde tüketiyoruz her şeyi.. Her şeyi yaşayıp tüketiyoruz. Acelemiz var. Hep bir acelemiz var. Baş döndürücü bir hızın esiri olmuş gidiyoruz. Sanki elimize bir şey geçecek gibi, her şeyimizi anlatıyoruz, kendimizi tamamen ele veriyoruz. Elde bir gizem kalmıyor bir süre sonra sıkılmaktan başka... Bu yüzden ilişkilerinin ikinci üçüncü gününde birbirlerine "Hayatım, aşkım" diye seslenen çiftleri görünce sırıtarak gülesim geliyor. Her şey basitleşmiş, sığlaşmış, cıvıklaşmış, vıcık vıcıklaşmış...
Özlemek nostalji olmuş...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder